Gedonder in het ziekenhuis

Eind november 2019 werd binnen de fusieorganisatie Santiz een denklijn gepresenteerd over de strategische toekomst en de wijze waarop de ziekenhuiszorg in de achterhoek op termijn georganiseerd zou kunnen worden. De aankondiging dat er over enkele jaren definitieve keuzes gemaakt zouden gaan worden over welke zorg op welke locatie geleverd zou gaan worden, bracht veel teweeg. Zowel binnen als buiten de organisatie ontstond veel beroering. Vooral in de omgeving van de kleinere ziekenhuislocatie in Winterswijk, groeide de angst dat dit het begin van het einde van hun ziekenhuis was.

Bezorgde burgers en organisaties verenigden zich en verzetten zich tegen de aangekondigde plannen. Bijna dagelijks verschenen er artikelen in de krant, bijeenkomsten voor verontruste burgers brachten honderden mensen op de been en de RvB werd verweten de afspraken die bij de fusie waren gemaakt, met voeten te treden.

De OR vroeg MEDE om ondersteuning te bieden bij het organiseren en begeleiden van achterbanbijeenkomsten waarin de medewerkers uiting konden geven aan hun vragen en twijfels.

In die bijeenkomsten hebben we gebruik gemaakt van de principes van verbindend communiceren:  ruimte bieden aan het mogen uiten van gevoelens en samen benoemen welke strategieën er door betrokkenen werden gekozen als reactie op de mededelingen over de locatieprofielen. Daarnaast werden de medewerkers uitgenodigd om te onderzoeken wat hun onderliggende behoeften zijn waar het hen om gaat.

Hoewel in de bijeenkomsten heftige reacties werden geuit, was er veel waardering voor de wijze waarop de OR het gesprek met de achterban aanging. Bewust inzetten van principes van verbindend communiceren, zorgde ervoor dat er op een gegeven moment vanuit de zaal werd aangegeven, “goed nu hebben we voldoende gesproken over waar we ons zorgen om maken en wat we niet willen, kunnen we nu samen kijken hoe we deze energie kunnen gebruiken voor het beïnvloeden van de toekomst van ons ziekenhuis”

De ondersteuning die we vanuit MEDE hebben geboden zorgde ervoor dat er een gestructureerde methodiek werd ingezet voor het gesprek met de achterban. Als procesbegeleider kon de adviseur van Mede emoties kanaliseren en voorkomen dat de OR zich in een verdedigende rol liet drukken.

Kees Roest was als adviseur en procesbegeleider als eerste verantwoordelijk voor de ondersteuning van de OR. Rieneke Schouwenaar dacht op de achterhand mee en keek ook vanuit haar inhoudelijke expertise mee naar de fusiedocumenten.

Deze casus geeft goed aan hoe we schakelen in een complex krachtenveld. We zorgen er dan voor dat bij deze complexe vraagstukken onze adviseurs altijd met een tweede adviseur sparren. Dat levert voor onze klanten op dat we altijd meerdere invalshoeken inbrengen.