Afbeelding voor “Hebberige werkgevers” in de zorg: het moet beter!
Afbeelding voor “Hebberige werkgevers” in de zorg: het moet beter!
Hulp nodig?

Marcel kan je verder helpen op het gebied van advies.

Mede omdat..
  • Maatwerk standaard bij ons is
  • 300+ tevreden klanten
  • Binnen 1 werkdag antwoord
ArbeidsverhoudingenOndernemingsraad

“Hebberige werkgevers” in de zorg: het moet beter!

Kritiek van commissie Terpstra op werkgeverschap in de zorg

Afbeelding voor “Hebberige werkgevers” in de zorg: het moet beter!

Een onafhankelijke commissie onder leiding van Doekle Terpstra heeft gekeken naar de personeelstekorten in de zorg en de spanning waaronder de zorg is komen te staan door de Corona-crisis. Zijn kritiek is niet mals: hij noemt de zorgorganisaties bijna hebberig: ze vragen veel van de medewerker, maar hebben weinig te bieden. Er is dus werk aan de winkel voor de ondernemingsraad. Het moet beter met het HR-beleid en de zeggenschap van medewerkers.  

Hebberige werkgevers

De commissie is “geschrokken” van de het gebrek aan aandacht bij werkgevers voor het personeel. “Er wordt van het personeel heel veel gevraagd, maar vanuit de werkgever te weinig gegeven”. Modern werkgeverschap is ver te zoeken. Zorgprofessionals moeten zich voegen naar wat voor de organisatie het meest efficiënt is. In de pers wordt al gesproken over slecht werkgeverschap, de onderzoekscommissie wijst op de zwakke positie van personeel op de werkvloer.

De aanleiding voor de commissie en deze ongezouten kritiek, is de Corona-crisis. Die heeft de hele sector, maar vooral de verpleeghuizen enorm onder druk gezet. Maar de conclusies van de commissie wijzen op structurele tekortkomingen, waardoor de zorgorganisaties de stress-test van de Corona-crisis niet aankunnen. En voor de goede orde: de commissie wijst duidelijk naar de werkgevers. De medewerkers leveren onder de omstandigheden een topprestatie: “ook tijdens de Corona-cisis gaan zorgprofessionals vaak over hun eigen grenzen heen”.

Ondernemingsraad

Het lijkt me dat ondernemingsraden zich deze kritiek wel moeten aantrekken. Misschien zijn we wel te makkelijk meegegaan met de op kostenbesparing gerichte agenda van de raden van bestuur. En misschien hebben we ons te veel laten gijzelen door de motivatie, om ondanks alles te gaan voor goede zorg. In ieder geval lijkt het me goed om naar aanleiding van de oproep van Terpstra stevig aandacht te vragen voor een tweetal structurele zaken: een HR-beleid gericht op de individuele wensen van medewerkers en het versterken van de zeggenschap van medewerkers in de organisatie.

HR-beleid op papier in orde, maar de praktijk…. 

Het HR-beleid is in veel organisaties op papier wel in orde, maar in de praktijk vaak erg mager. De commissie van Terpstra spreekt van bijna hebberige organisaties, die veel vragen en maar weinig te bieden hebben. Volgens de commissie is de HR-afdeling in veel organisaties uitgekleed tot alleen maar roosters maken. Aan zaken als een gericht opleidingsbeleid, levensfase- of loopbaanbeleid komt men vaak niet toe. Maar wat belangrijker is: het HR-beleid wordt als regel niet op de vraag van de medewerkers gebaseerd. De belangrijkste les lijkt me dat zorgorganisaties leren luisteren naar de verlangens, ambities en zorgen van de medewerkers. En sterker nog: de individuele medewerker. Dat betekent stevig inzetten op gesprekken met de medewerkers en in het organiseren op basis van individuele voorkeuren en beperkingen. En dat vraagt in veel gevallen investeren in de kwaliteit van de leidinggevenden en de HR-adviseurs. Ondernemingsraden moeten aandacht vragen voor de kwaliteit van HR in de praktijk. Ze kunnen een vraaggericht HR-beleid aanjagen door eventueel zelf medewerkers te enquêteren of interviewen en de resultaten bij het management onder de aandacht te brengen.

Topsport door zorgprofessionals

Terpstra spreekt over de prestaties van de zorgprofessionals in termen als topsport. De organisatie vraagt heel veel, dus moet ook veel bieden. De belangrijkste dingen lijken me ruimte en aandacht. Ruimte om het werk zo in te richten dat iedereen lekker aan de slag kan, zonder al te veel micro-management vanuit de Raad van Bestuur of de administratieve ondersteuning. En aandacht: een continu gesprek over wat de medewerkers nodig hebben om goed te presteren. Dat kan om kleine dingen gaan, zoals materiaal dat versleten is, of spullen die niet op voorraad zijn, maar ook om grote dingen als stress om te veel verantwoordelijkheid, aandacht voor knelpunten in de omstandigheden thuis, of de ambitie om door te groeien naar een andere functie.

Topsport

Ik vind de topsport-beeldspraak wel verhelderend: een topsporter heeft een heel team aan ondersteuners om haar heen. Die steeds op het goede moment de juiste ondersteuning bieden. Het helpt ons om op die manier naar een zorgorganisatie te kijken: de medewerkers leveren een enorme prestatie, en heeft dus een organisatie nodig die juist op het juiste moment de goede ondersteuning biedt.

Ondernemingsraad: trek een tussensprint!

Dus de maatstaf voor de ondernemingsraden moet zijn: ervaren de medewerkers ook dat ze goed ondersteund worden bij het werk? Dat er rekening met ze wordt gehouden als het eens tegen zit?  En zo nee: wat moet er beter? Voor de ondernemingsraad komt er dan ook nog de vraag bij: en hoe organiseren we dat? Tijd voor een tussensprint.

Vragen naar aanleiding van onze blogs?

Onze collega Saskia is onder andere verantwoordelijk voor de blogs. Ze beantwoordt graag je vragen!

Mede omdat

onze blogs uitdagen en je laten nadenken

Nieuwsgiering?